รู้จัก เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า
เป็นพื้นที่ป่าอนุรักษ์ตามกฎหมาย กำหนดขึ้นเพื่ออนุรักษ์ไว้ให้เป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าอย่างปลอดภัย และเป็นแหล่งหากินของสัตว์ป่าหายาก หรือสัตว์ป่าใกล้สูญพันธุ์ เพื่อสัตว์ป่าจะได้มีโอกาสสืบพันธุ์และขยายพันธุ์ตามธรรมชาติได้มากขึ้น ตลอดจนคุ้มครองทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม หรือระบบนิเวศให้คงเดิม เพื่อประโยชน์ในการอนุรักษ์และคุ้มครองสัตว์ป่า และความหลากหลายทางชีวภาพ
--------------------------
หลักการเลือกพื้นที่เพื่อกำหนดให้เป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า คือ
- เป็นที่ดินที่ไม่ได้อยู่ในกรรมสิทธิ์หรือสิทธิครอบครองตามประมวลกฎหมายที่ดินหรือกฎหมายอื่นของบุคคลใด
- มีสัตว์ป่าชุกชุม มีสัตว์ป่าชนิดพันธุ์หายากหรือใกล้สูญพันธุ์อาศัยอยู่
- เป็นผืนป่าขนาดใหญ่ สามารถรองรับสิ่งมีชีวิตได้มาก
- มีแหล่งน้ำ แหล่งอาหาร และที่หลบภัยของสัตว์ป่าเพียงพอ
- มีสภาพป่าหลายชนิด มีความหลากหลายทางชีวภาพในพื้นที่
- เป็นพื้นที่ห่างไกลจากชุมชน
----------------------------
วัตถุประสงค์การจัดตั้งเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า คือ
- เพื่อคุ้มครองแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า
- เพื่อคุ้มครองชนิดพันธุ์ของสัตว์ป่าและพืชป่า
- เพื่อรักษาแหล่งพันธุกรรมสิ่งมีชีวิต
- เพื่อรักษาไว้ซึ่งแหล่งทรัพยากรธรรมชาติ
- เพื่อเป็นแหล่งต้นน้ำ
- เพื่อเป็นสถานที่ศึกษาวิจัยด้ายทรัพยากรธรรมชาติ
- เพื่อเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
----------------------------
กฏหมาย
พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2562
----------------------------
ปัจจุบัน สํานักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 11 มีเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า จำนวน 6 แห่ง ดังนี้
1. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเมี่ยงและภูทอง มีพื้นที่ 435,320 ไร่
2. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูขัด มีพื้นที่ 150,990 ไร่
3. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าตะเบาะ-ห้วยใหญ่ มีพื้นที่ 408,707 ไร่
4. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูผาแดง มีพื้นที่ 146,845 ไร่
5. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าน้ำปาด มีพื้นที่ 320,197 ไร่
6. เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแม่จริม มีพื้นที่ 412,500 ไร่
รวมพื้นที่ 1,874,559 ไร่